bintang kepada bulan

Malam ini, bintang-bintang kecil nampak tersenyum malu-malu

kilau mungil dalam balutan langit kelam penuh misteri

sunyi nan damai, terhanyut dalam harmoni sebuah symphony merdu

Saat ketentraman hadir dalam ilusi nyata

menghantar mimpi-mimpi penuh warna dalam asa

mengusik kesedihan hingga membawanya tiada di jumpa

Kesendirian tak lagi mencekam

menghanyutkanku dalam larutan bait-bait rindu

Ketika sebuah renungan menyusup lembut ke dalam kalbu

mencuci segala noda tak luput pula sejumput debu

Dalam kesunyian panjang yang seakan tak berujung tiada tara

kesadaran utuh menyanggah malam teruntuk siang

menjaganya hingga tak lagi tergelepar tanpa daya

menyanggah segala gundah dan kebimbangan tak berbayang

mengaduk pikiran-pikiran padat seakan tak lagi tersedia secelah pun ruang

Alangkah syahdu berdiam dalam kepompong

tanpa tekanan tanpa paksaan

hanya demi secuil kepastian dalam benderang sinar bulan

menanti esok...

Esok yang tak lagi sama tanpa secercah pun keraguan.